Een onderscheid maken op grond van seksuele geaardheid vormt een directe discriminatie en is uiteraard strikt verboden. Ter illustratie bespreken we hieronder een uitspraak van de Kortgedingrechter te Nijvel, geveld op 19 april 2005.
Twee van de drie verzoekers in de procedure waren een homostel, dat op zoek was naar een geschikte huurwoning. Door bemiddeling van een vastgoedkantoor vinden zij effectief een huis dat zij wensten te huren en betalen zij nog diezelfde dag een som geld dat overeenstemde met de eerste maand huur.
De huur werd pas definitief wanneer de eigenaar de huurovereenkomst ondertekend heeft. Twee dagen later echter, nam de vastgoedmakelaar opnieuw contact op met het koppel met de mededeling dat de eigenaars het huis wensten te verhuren aan een traditioneel koppel en dat zij de betaalde som geld terug mochten komen ophalen. Deze boodschap werd ingesproken op het antwoordapparaat van het koppel in kwestie.
In huidig dossier oordeelde de kortgedingrechter dat de achtergelaten boodschap op het antwoordapparaat, in combinatie met het feit dat de verhuurders de vastgoedmakelaar in kwestie verweten dat deze hen niet op de hoogte had gebracht van het discriminatoir karakter van hun weigeringsmotief, voldoende aantoonde dat er wel degelijk sprake was van een directe discriminatie.
Door de Kortgedingrechter werd vervolgens een dwangsom opgelegd van 100 euro per vastgestelde inbreuk.
